Instock had bezoek van columnist Maaike van Houten. Maaike gaf aan erg terughoudend te zijn wat betreft gebruik van producten die er niet zo mooi meer uit zien. Thuis gaat het de prullenbak in… En wat blijkt? Een bezoekje aan Instock heeft haar toch doen realiseren dat dit nergens voor nodig is! Missie geslaagd 😉
TROUW
Eten tegen verspilling
TEKST EN FOTO’SÂ MAAIKE VAN HOUTEN
“Dat wordt vanavond appeltaart, roept Bart Roetert vrolijk, terwijl hij een kratje appels in het elektrische wagentje zet van restaurant In Stock. Hij stapelt de nieuwe aanwinst op twee plastic bakken met bleekselderij, broccoli en een paar broden.
Vorige week at ik met een vriendin bij In Stock, een restaurant om de hoek bij de krant. Het is een zaak met een goed doel: het werkt voor negentig procent met eten en drinken dat gewone winkels niet meer kunnen verkopen, omdat er een vlekje aan zit.
De Australische kok moet het doen met wat er ’s ochtends wordt opgehaald. Soms is dat een ‘challenge’, maar zolang je ‘relaxed’ blijft is er niks aan de hand, zegt hij welgemoed.
Gisterochtend reed ik mee langs twee Albert Heijns. De kratjes staan al klaar in de opslagruimte, er hangt een lijst welke producten wel mee mogen en niet, geen open pakken suiker, wel aardappelen die uit het schap zijn gehaald.
Als we terugkomen van ons ritje, is er net een portie ganzen gearriveerd. Schipholganzen zijn dat, ze worden afgeschoten zodat de Boeings veilig kunnen vliegen.
Lekker, zegt de kok, hij werkt graag met gevogelte, voor vegetariërs moet hij nog een alternatief bedenken. In elk geval gaat hij toveren met broccoli, de bakken zitten er boordevol mee. Hij laat een stronk zien, de bovenkant is niet zo groen meer.
Overrijp fruit, broccoli die al begint te bruinen, slappe andijviebladeren: het ontneemt me eerlijk gezegd elke lust tot eten.
Zulke onappetijtelijke producten gaan bij mij thuis de vuilnisbak in – ik vertel het u met enige schaamte. Want ik weet heus wel dat ze nog prima te eten zijn, ik weet ook dat er waanzinnig veel voedsel wordt verspild en dat consumenten grote boosdoeners zijn.
Bart Roetert zag dat met eigen ogen, toen hij nog assistent-manager was van een Albert Heijn. Samen met drie geestverwante collega’s bedacht hij het concept van In Stock, ze wonnen er een prijs mee voor jong Albert Heijn- talent.
De supermarktketen financierde de inrichting – licht en ruim – en betaalt de initiatiefnemers. De andere 45 medewerkers staan op de loonlijst van In Stock zelf.
Zij zijn, zo merkte ik vorige week, overtuigd van de boodschap, ze vertellen aan tafel met passie over het concept.
En ze noteren nauwkeurig onze opmerkingen. Mijn vriendin heeft een goed glas wijn, maar vindt de Aziatische groentenstoof aan de scherpe kant, ik ben te spreken over de spinaziestamppot met een varkensworstje, maar de cappuccino is helaas mislukt.
Het menu kost 22,50 euro, ik zou zeggen dat de prijs-kwaliteitverhouding in orde is.
Het idee slaat aan, In Stock zoekt ruimte in andere grote steden. Er zijn lijntjes met de politiek, ze hebben Carla Dik-Faber van de ChristenUnie al te gast gehad. Zij vindt dat de houdbaarheidsdatum van veel producten af kan, zeker van rijst en chocola.
In Stock moet zich aan de data houden. Maar hun strijd tegen verspilling heeft mij wel beïnvloed: ik at gisteren een pot kidneybonen. Ze waren goed tot 2014.”