Een gastblog over de #instockchallenge
Dat de brutalen de halve wereld hebben en je niet kan winnen als je niet schiet, weet iedereen natuurlijk. Toch blijft het lastig om jezelf in een positie te brengen waarbij je mogelijk voor schut komt te staan. Door deze maand mee te doen aan de Instock challenge – 31 dagen geen voedsel verspillen – kon ik van mijn uit de hand gelopen hobbie om eten te ‘vinden’ een grootschalige reddingsactie maken. Dat niet in eerste plaats vanwege de geldbesparing die het met zich mee brengt, zodra je je namelijk verdiept in het productieproces van voedsel, besef je dat het weggooien van voedsel de grootste energieverspilling is in het dagelijks leven
#instockchallenge op ACT festival
Op het ACT festival in Amsterdam kwam ik de challenge van Instock tegen. “Moet te doen zijn”, dacht ik gelijk. En omdat ik me al lang inzet tegen voedselverspilling en bij mijn vrienden bekend sta als de ‘scavenger’, voelde ik me direct aangetrokken tot de challenge. Maar een maand lang geen voedsel verspillen, hoe doe je dat nou precies? Moet je ook de schillen en het klokhuis van de appel opeten? En met broodkruimels, vallende komkommerschijfjes op de vloer of met het overgebleven eten van je huisgenoten?
Over de Instock Challenge
Ik nam vervolgens de vrijheid om zelf de moeilijkheidsgraad te bepalen. Onder andere omdat ik in een studentenhuis woon en niet in mijn ééntje bepaal wat er in huis wordt gehaald. Daarnaast hebben we een systeem dat werkt op basis van persoonlijke ‘plankjes’ en ‘lades’ in de koelkast en keuken, waar iedereen zijn eigen eten bewaard. Ik vond het te veel van het goede om de volledige inventaris van iedereen continu in de gaten te houden, dus bedacht ik de eerste basisregel van deze maand: ‘Al het eten dat ik in huis haal, moet worden opgegeten’. De beschimmelde spinazie van onoplettende huisgenoot A en de niet-blauw-bedoelde-kaas van B zijn dus geen reden om de challenge te verliezen. Maar…de challenge wordt pas echt leuk als je je wèl met anderen gaat bemoeien. Dus bedacht ik een tweede basisregel: ‘Al het eten dat ik zou kunnen redden, moet ik op z’n minst proberen te redden.’ Hierin ben ik helemaal los gegaan.
De uitdagingen van de Instock challenge
Een volgende puntje was wat te doen met voedsel dat lastig te eten is. Denk hierbij aan de aangebrande laag in de pan rijst of de randen, schillen en kruimels die je tijdens het koken van fruit, groente en andere ingrediënten overhoudt. Om te voorkomen om te verdrinken in de oceaan van details kwam ik met de derde basisregel: ‘De 1% regel”.
Zodra je erop gaat letten, zie je verloren voedsel overal. Nagenoeg alle evenementen en feesten, waarbij voor grote groepen mensen eten is geregeld, blijven achter met borden, schalen, bakken en schotels met restanten. Dit zijn de echte ‘kansparels’, heb ik ontdekt. Daarnaast zie je verloren voedsel in de supermarkt. De 5 verpakte tomaten waarvan er 1 gedeeltelijk is beschimmeld, zal in zijn geheel worden verwijderd.
Het croissantje dat gekreukeld is en er niet meer even smakelijk uitziet als zijn neefjes en nichtjes, zal klakkeloos in de prullenbak verdwijnen. Daar stak ik deze maand een stokje voor! Vastberaden stapte ik met de tomaten en de croissantjes op de medewerkers af. Een korte woordenwisseling en tweemaal wachten op de goedkeuring van de manager later, mocht ik het croissant opeten en de tomaten gratis meenemen. Dat was mijn eerste echte succes van de maand.
Een paar dagen later zat ik vlak naast een bedrijfslunch voor ongeveer 50 mensen. De pizzastukken, het fruit en de verse salades lagen rijkelijk verspreid over de meterslange cateringtafel. Nadat het geluid was uitgedoofd, zag ik in mijn ooghoeken de mensen van de catering aanstalten maken om op te ruimen. Mijn favoriete studentensmoes: “er wonen veel arme studenten in mijn huis”, werkte weer feilloos en even later liep ik met twee dozen pizzastukken weg, met in elk ongeveer 20 stukken. Mijn huisgenoten waren me zeer dankbaar voor het gratis dinner.
Op de werkvloer had ik ook veel geluk deze maand. Het is meermaals voorgekomen dat er ergens in het gebouw een luxe lunch werd verzorgd voor groepen gasten (voor bijvoorbeeld conferenties, etcetera). Wat er overblijft hangt van de dag af, maar het gaat doorgaans om kilo’s voedsel. Het is inmiddels een traditie geworden om met grote borden of schalen aan te komen net nádat de gasten verdwenen zijn en vóórdat de catering komt om alles weg te brengen. De buit wordt vervolgens op een strategische plek op de werkvloer gezet, waar iedereen die trek heeft een beetje van kan meesnoepen.
Het zijn deze ‘jagersmissies’ die het kind in mij naar boven halen. Op jacht gaan en met een buit van meerdere kilo’s terugkomen voelt als een ware heldendaad. Als ik mag geloven wat ik op Instock.nl lees, staat een kilo voedsel gelijk aan zo’n 2,4 ton CO2 uitstoot. In dat geval, heb ik in de afgelopen maand ruim 50 duizend kilo CO2 bespaard. Een hoeveelheid die moeilijk te bevatten is. Voedsel redden, geven en delen met mensen en zelf gratis smullen. Waarom zou dit ook al weer moeilijk moeten zijn?
Deze Instock Challenge was dit keer georganiseerd in samenwerking met ACT festival. In januari start onze algemene Instock Challenge weer. Meedoen? Houd onze social media goed in de gaten en schrijf je alvast in voor onze nieuwsbrief onderaan de pagina!